Prologue
เบื้องหน้าเด็กสาวและเด็กหญิงที่เยาว์วัยกว่า ผู้ผุ้มกายด้วยชุดเกราะสะบัดเหวี่ยงดาบ
ดาบเงื้อขึ้นต้องแสงตะวันจนส่องเป็นประกาย ประหนึ่งบอกว่าการปลิดชีพในคราเดียวนั้นเป็นความเมตตา
เด็กสาวหลับตาแน่น เธอกัดริมฝีปากล่างใช่ว่าด้วยปรารถณา เพียงแต่จำใจต้องยอมรับ
หากเด็กสาสาวมีพลังบางอย่าง คงตัดการคนที่อยู่ข้างหน้าและหนีเอาตัวรอดได้
ทว่า...เด็กสาวไร้ซึ่งพลังใดๆ
ดังนั้นจึงเหลือจุดจบเพียงอย่างเดียวเธอจะต้องจบชีวิตลงที่นี่
ดาบถูกเหวี่ยงลงมา
...กระนั้นความเจ็บปวดก็ยังไม่มา
เด็กสาวค่อยๆลืมตาขึ้น
สิ่งแรกที่เข้ามาในโลกคือดาบที่ฟาดลงมานั้นหยุดลงเบื่้องหน้า
สิ่งแรกที่มองเห็นตามมาคือเจ้าของดาบ
อัศวินชะงักค้างกลางคันราวถูกเยือกแข็งเขาหันหน้าไปมองทาง
ด้านข้างของเด็กสาว สภาพไร้การป้องกันโดยสมบูณร์นั้นบ่งบอกถึงความ
ตกตะลึงในใจของอัศวินได้เป็นอย่างดี
เด็กสาวถูกสายตาของอัศวินเชินชวนให้หันหน้าไปทางทิศเดียวกัน
และพบกับความสิ้นหวัง
ณ ที่ตรงนั้นคือความมืด
ความมืดมิดเฉียบบางทว่าลึกล้ำไร้จุดสิ้นสุด สิ่งนั้นดูคล้ายวงรีโดน
ตัดครึ่งล่างทิ้งและลอยอยู่เหนือพื้นดิน เป็นทัศนียภาพอันน่าพิศวง และ
พร้อมกันนั้นก็ทำให้รู้สึกกังวลจนไม่อาจเอ่ยเป็นคำพูด
ประตู?
เด็กสาวเห็นสิ่งนั้นแล้วคิดเช่นนั้น
หลงหัวใจกระตุกเต้นหนึ่งครั้ง สิ่งนั้นก็ช่วยแสดงให้เห็นว่าเธอไม่ได้คิดผิด
บางสิ่งหลุดล่วงจากความมืด
วินาทีที่รู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร
''ว้าย''
...เด็กสาวกรีดร้องเสียงแหบแห้ง
ตัวตนที่มนุษย์ไม่มีวันเอาชนะได้
ในเบ้าตากลวงโบ๋ของหัวกระโหลกสีขาว มีแสงสีแดงราวดวงไฟ
ขมุกขมัวกำลังเอนไหว ดวงตานั้นจับจ้องเด็กสาวอย่างเย็นชาเหมือนได้
เจอเหยื่อที่เรียกว่าคนเป็น ภายในมือโครงกระดูกที่ไร้เนื้อหนังกุมไม้เท้า
ดูศักดิ์สิทธิ์และน่ากลัว ดั้งรวมเอาความงามทั้งมวลของโลกนี้มาไว้
ราวกับ "ความตาย" ซึ่งหุ้มร่างด้วยผ้าคลุมสีดำสนิทตกแต่งด้วย
เครื่องประดับแสนประณีต ถือกำเนิดจากต่างโลกพร้อมกับความมืดมิดก็ไม่ปาน
บรรยากาศโดยรอบเยือกแข็งไปชั่วขณะ
คล้ายเมื่ออยู่ต่อหน้าการมาเยือนของผู้มีอำนาจเด็ดขาด เเม้แต่เวลาก็ต้องหยุดชะงัก
เด็กสาวลืมหายใจราวกับถูกช่วงชิงวิญญาณ
ท่ามกลางสถานการณ์ที่สัมผัสรับรู้ของเวลาหายไป เด็กสาวรู้สึก
อึดอัดจนต้องสูดอากาศเข้าไปเสียแทบสำลัก
ทูตจากโลกนั้นปรากฏกายเพื่อชวนตนไปอยู่ด้วยแล้ว...เด็กสาวคิด
เช่นนั้น แต่ไม่นานเธอสังเกตุเห็นความผิดปรกติ รู้ว่าอัศวินที่หมายเอาชีวิตตน
ก็หยุดเคลื่อนไหวไปเช่นกัน
"อะ..."
เสียงลมหายใจที่เรียกไม่ได้ว่าเป็นเสียงกรีดร้อง
ใครส่งเสียงนั้นกัน เหมือนจะเป็นของเธอเอง เหมือนจะเป็นของ
น้องสาวที่กำลังตัวสั่นระริก และก็เหมือนจะเป็นของอัศวินที่ถือดาบยืนอยู่ข้างหน้า
นิ้วที่เนื้อหนังหลุดหายเหลือแต่กระดูกนั้นยืนมาอย่างเชื่องช้า.....
ก่อนกางออกและคล้ายจะคว้ากำบางอย่าง ทว่ามือนั้นมิได้พุ้งไปทางเด็กสาวหากแต่เป็นอัศวิน
ทั้งที่อยากเบือนหน้าหนี แต่ก็กลัวจนไม่อาจละสายตา รู้สึกว่าหาก
หันหน้าไปทางอื่นจะต้องเจอกับสิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่า
"แกรปฮาร์ต (ขยี้หัวใจ)'
ร่างจำแลงของควายตายทำท่ากำบี้บางอย่าง ทันใดนั้นก็มีเสียงเล็ก
แหลมของโลหะดัังมาจากด้านหน้าของเด็กสาว
แม้จะกลัวที่ต้องละสายตาจาก 'ความตาย' แต่เด็กสาวก็พ้ายแพ้
ต่อความอยากรู้อยากเห็น เบนสายตาไปมองอัศวินที่ล้มนอนคว่ำอยู่บนพื้นอัศวินไม่ขยับแล้ว
ตาย
ใช่ เขาตายแล้ว
อันตรายที่ลุกไล่เกือบช่วงชิงชีวิตของเด็กสาวได้จากไปอย่างง่ายดาย
จนน่าขัน แต่ก็ไม่อาจดีใจได้ นั้นเพราะ 'ควายตาย' ได้เปลี่ยนรูปร่าง และสำแดงกายแจ่มชัดยิ่งขึ้น
'ความตาย' เคลื่อนที่มาหาเด็กสาวที่จ้องมองด้วยแววตาที่หวาดกลัว
ความมืดมิดที่อัดไว้ในวิสัยเริ่มล้นทะลัก
ก่อนจะเข้ากลืนร่างตัวเอง
เด็กสาวจึงกอดน้องแน่น
ความคิดที่จะหนีไม่ได้อยู่ในสมองแม้แต่เศษเสี้ยว
หากอีกฝ่ายเป็นมนุษย์ เธอคงมีความหวังริบหรี่ว่าอาจจะรอดและขยับ
ตัวได้ ทว่าสิ่งที่อยู่เบื้อหน้าคือตัวตนที่ทำให้ความหวังนั้นละลายหายไปอย่างง่ายดาย
อย่างน้อยก็ขอตายโดยไม่เจ็บปวด
เธอทำได้เพียงภาวนาเช่นนั้น
น้องสาวที่โอบเอวอยู่นั้นด้วยความกลัว ทั้งที่อยากช่วยแต่ก็
ไม่อาจช่วยได้ ทำได้เพียงกล่าวขอโทษที่ตนไร้พลัง ได้แต่ภาวนาว่าขอตายไปพร้อมกันเพื่อจะได้ไม่เปล่าเปลี่ยว
และแล้ว...
Prologue Chapter 1Chapter 2 Chapter 3 Chapter 4 Chapter 5 Epilogue
Sign up here with your email
ConversionConversion EmoticonEmoticon